Het is vandaag 3 mei 2014 en in zit sinds gisteren in ons nieuwe huis in Cabrils in Spanje. Een leeg huis nog want de meubels komen pas aan het einde van de maand. En dit zijn echt van die dagen dat je eens wat langer stilstaat bij de beslissingen die je het afgelopen jaar allemaal hebt genomen.
In de helft van 2013 besloten we om het roer om te gooien. Zo’n beetje als het programma met dezelfde naam en we wilden absoluut beter voorbereid gaan dan die anderen. Die gewoon gingen voor een nieuw bestaan in een vreemd land zonder de taal te spreken. Een Bed & Breakfast beginnen in een zuidelijk en ver land om elke dag van de week van de natuur en de rust te genieten.
Niet dat we een Bed & Breakfast wilden starten, in tegendeel zelfs. Ik, als trainer van de NLP Academie, bedacht dat ik best regelmatig op en neer kon vliegen, terug naar Nederland zodat ik het beste van beide werelden kon meepakken.
Ook besloten we om webshops (www.spanjenl.nl) te gaan bouwen voor de levering van mediterrane producten. Deze konden we dan zelf in Spanje gaan inkopen zodat we kunnen garanderen dat we echte authentieke Spaanse producten kunnen aanbieden.
En zijn we al begonnen met leren van de Spaanse taal, nog niet echt gemakkelijk [God wat had ik vroeger een hekel aan Latijns en Frans, het heeft gewoon geen enkel verwijzing naar Nederland of Engels]. Dus goed voorbereid en Easy Peasy, toch!
Dus zo op het eerste oog prima nagedacht en een recept voor succes en met nodige dosis enthousiasme zijn we gestart met alle voorbereidingen.
Snel een huis gevonden in een leuk dorpje vlakbij Barcelona, leuk zwembad erbij, lekker dakterras, mooie kantoorruimte om in te werken dus prima perfecto in orde. De datum van de verhuizing zetten we op 28 mei, gewoon omdat dan pas de verhuizer kan.
We zouden eerder vertrekken maar onze andere verhuizer mailde met twee zinnen af :”Car broke down, find another mover please”. Hoort er gewoon bij!
1 mei uitgeschreven uit het Nederlandse bevolkingsregister. Ook makkelijk. En ze wensten ons een mooi leven, daar op het gemeentehuis.
En toch, naarmate de dag nabij komt dat de deuren van ons oude huis voorgoed sluiten, sluipt er een vreemd gevoel mijn leven in. Het is het gevoel wat hoort bij de vraag :”Wat als…….”
Wat als……
“Wat als het niet goed gaat, wat als we niet genoeg verdienen, wat als we het niet leuk vinden, wat als ….. “
Zomaar vragen die iedereen in meer of mindere mate wel zal herkennen als je voor een uitdagende tijd staat of misschien in jouw geval voor een uitdagende keuze staat.
Wat je ziet is dat het geen vragen zijn in de richting van: ”wat als het goed gaat, wat als we genoeg verdienen, wat als we het ontzettend leuk gaan vinden.” Dus een focus op wat er allemaal goed kan gaan was er niet. En ik hoor je al zeggen, natuurlijk stel ik deze vragen niet, want dan krijg ik exact wat ik wil. Precies en wat als je exact krijgt wat je wilt. Wat dan. Juist een heerlijk gevoel dat alles gaat werken zoals bedacht.
De andere kant van de medaille, die van het stellen van vragen met een negatieve ondertonen, schijnen we als mensen beter te kennen en tegelijkertijd aan de antwoorden meer relevantie toe te kennen dan het schetsen van wat er allemaal goed kan gaan. Wat een zekerheid is dat als je vragen begint te stellen in de trant van wat als we niet genoeg verdienen, wat als we het niet leuk vinden, geven mij en ik denk voor jou herkenbaar, direct een slecht gevoel. Klaarblijkelijk heeft mijn brein dan al ergens al het antwoord direct paraat op deze vragen en waarschuwt me met een slecht gevoel.
Toen ik begon te realiseren dat ik onbewust waarschijnlijk zelf al een antwoord had op deze vragen, ben ik mezelf eens de vraag gaan stellen :”DAN WAT….WAT GEBEURT ER DAN? …..” en daar kwamen ze! Alle negatieve scenario’s van slapen onder de brug tot zonder een stuiver op zak zwervend door Europa zonder vrienden, verstoten en verworden tot outcast van het ergste soort.
Opeens kreeg ik weer een hernieuwd respect voor mijn oneindig creatieve brein die in staat blijkt te zijn om levendige beelden te maken van dingen die misgaan. Beelden van dingen die ik nog nooit in mijn leven heb meegemaakt maar wel gebaseerd op een thema waar iedereen wel eens mee geconfronteerd is. Het gevoel van alles wat je lief is kwijt te raken, vrienden, materie en status en aanzien en voor altijd er niet meer bijhoren of dat mensen je nawijzen als je over straat loopt. Allemaal door de ene vraag “WAT ALS of STEL DAT”
Ik ben nog nooit geëmigreerd maar al zo vaak verhuisd dat ik me best een expert kan noemen in migratie en ik kan bevestigen dat alle negatieve scenario’s die ik hierboven heb geschetst nooit zijn uitgekomen ondanks het feit dat er soms zware lessen waren te leren, dat het soms niet even maar erg tegen zat, heb ik nog steeds vrienden en zie ik weinigen me nawijzen, immers de meeste op straat kennen me echt niet.
Dus alle antwoorden die ik kreeg na het stellen van de WAT ALS vraag bleken gebaseerd te zijn op fictie, een creatie van mijn brein en er ontbrak iets in de wijze waarop ik dacht. Namelijk nog een vraag, “stel dat het uitkomt wat is dan je oplossing.””
Dus zoiets als dit:
Wat als we het niet leuk vinden? Dan wat? Dan zitten we daar met een slecht humeur elkaar aan te kijken. Stel dat het echt zo zou gebeuren wat is dan je oplossing(en) om het tij positief te keren?
- een grapje maken
- terugkeren naar Nederland
- etc., etc.
En ineens ontstaat er een flow van oplossingen bedenken voor problemen die er nog niet zijn en hoe ik deze op een mooie, interessante en positieve manier kan oplossen en KAN ER MEER DAN DAT JE DACHT.
Je negatieve gedachten omzetten in positieve oplossingen
Moraal van het verhaal is natuurlijk dat we ons regelmatig gek maken met negatieve gedachten door ons zelf de vragen te stellen “wat als en stel dat” en dat onze antwoorden op deze vragen vaker negatief dan positief zijn. Vaak worden we dan overvallen door negatieve gevoelens en blijven er vaak langdurig in hangen.
Ons brein presenteert ons allerlei negatieve beelden in 3D, HIFI geluid en soms zelfs geur maar wel gebaseerd op onvolledige informatie want je energie gaat uit naar wat er mis kan gaan en niet naar de bijbehorende oplossing.
En geloof me, die oplossing is er.
Door deze makkelijke methode toe te passen, leer je tegelijkertijd om je eigen denken vollediger te maken, ineens krijgen de beelden een andere mogelijke afloop, ineens blijkt er mogelijk dan dat je dacht en het zorgt ook nog voor iets anders. EEN BETER GEVOEL, en dat is altijd GOED. Een 1 ding blijft altijd: je weet nooit wat de toekomst brengt. En een goede voorbereiding helpt soms immens.
