Regelmatig lees ik blogs over persoonlijke ontwikkeling. Sommige interessant, anderen totale onzin. Echter de laatste tijd lees ik zoveel berichten die anderen bijna zonder na te denken overnemen, dat het me angstig maakt. In de tijd van social media lijkt iedereen een bericht op een mooie website met een fancy titel aan te nemen als waarheid. Elke dag komt er wel het nieuwste kanker medicijn voorbij of het zoveelste eetadvies. Complot theorieën waar mensen serieus over discussiëren en racisme vieren hoogtij.
Ik kan me goed voorstellen als je, ongewapend, zomaar iets gaat geloven, gewoon omdat het goed of geloofwaardig klinkt en past in jouw denkwereld. Immers als het past in je denkwereld is er vaak geen noodzaak om vragen te stellen of iets ter discussie te stellen.
Laten we eens kijken naar een onschuldige zin die ik aantrof op Facebook:
“Met Product X maken we een innerlijke reis naar binnen zodat je je eigen hulpbronnen gaat aanspreken en daardoor het maximale uit je leven gaat halen.” Wauw!! Dus met dit product ga op reis naar bestemming “binnen” en ga ik iets aanspreken en klaarblijkelijk wordt dat mega cool. Ik zou er wel mee in mijn nopjes kunnen zijn. Het probleem van deze zin is dat het inderdaad één ding doet. Het laat je brein allerlei associaties maken die voor jou positief of negatief kunnen zijn en het kan je dus dat wauw gevoel geven. Maar erg concreet …..nee. Is het waar, geen idee. Maakt het in dit geval uit, misschien niet.
Voor de volledigheid laat ik toch wat vragen formuleren die ik de schrijver van de zin zou willen vragen om verduidelijking.
- Waar gaan we precies heen
- Welk vervoermiddel gebruiken we
- Wat zijn mijn eigen hulpbronnen en waar logeren ze
- Hoe ga ik ze aanspreken
- En hoe kun je verklaren dat wanneer ik mijn hulpbronnen heb aangesproken ik het maximale uit mijn leven ga halen. Het zou zomaar kunnen dat die hulpbronnen helemaal niet willen meewerken.
- En wat is maximaal in dit geval
- Wat zit er allemaal in mijn leven
Zie je hoe makkelijk het is om vragen te stellen! Toevallig is het gekozen voorbeeld een zin waarin de schrijver mij tracht te verleiden iets te geloven wat ik niet geloof en dan schakelt de interne criticus direct aan. En weet je wat het gekke is, dit lijkt universeel te zijn. Valt iets buiten je eigen overtuigingssysteem dan ben je kritischer dan anders.
Ok, denk je misschien en dus? Ok, goede vraag!. Laten we eens een ander voorbeeld pakken.
Stel je leest dit op Facebook:
Asielzoekers zouden onze hulp niet nodig hebben, want ze zijn immers rijk genoeg: anders zouden ze zich toch nooit dure merkkleding en smartphones kunnen veroorloven?
Als je dag in dag uit hard moet werken voor je centen en je niet elk jaar een telefoon koopt of wekelijks gaat shoppen om kleding te kopen en je gelooft misschien dat toch iedereen dat moet doen, dan kan ik me voorstellen dat je dit direct als waarheid aanneemt. Als je dan ook nog zelf moeite hebt om je überhaupt merkkleding of een smartphone te veroorloven, dan weet ik zeker dat er allerlei vragen bij jij opkomen die kunnen leiden dat asielzoekers onze hulp niet nodig hebben.
Maar stel je ook de volgende vragen:
- Welke asielzoekers specifiek?
- Alle asielzoekers?
- Wat voor mensen zijn asielzoekers
- Wat is rijk genoeg
- Wat is jouw maatstaf om rijkdom te beoordelen
- Wat is de relatie tussen “dure merkkleding en smartphones kunnen veroorloven?” En rijkdom en daardoor geen hulp nodig hebben
- Wat is de laatste keer dat jij hebt moeten vluchten. Stel dat het antwoord nooit is, verplaats je dan eens in een soortgelijke situatie als de asielzoekers. Wat zou je meenemen. Jouw bestekset of een communicatiemiddel.
Zo zie je dat vragen stellen vaak leidt tot een beter inzicht van de situatie en je meer keuze geeft om anders te reageren. Immers in de eerste situatie baseerde je een mening op basis van iets wat perfect in je eigen model van de wereld past terwijl bij vragen stellen er meer informatie beschikbaar komt die ook zouden kunnen leiden tot een ander inzicht. Het verrijkt je model van de wereld. Mijn ervaring van de laatste tijd is dat er steeds minder vragen worden gesteld en er steeds meer geoordeeld wordt. En wees gerust, ook dit is een oordeel wat mooie vragen verdiend 🙂
In onze NLP Practitioner leer je niet alleen je eigen model van de wereld kennen, Je leert ook om weer vragen te stellen die je inzicht geven en zo helderheid te krijgen. En helderheid leidt altijd tot meer keuzevrijheid.
In ieder geval is één ding wel waar. Om het maximale uit je leven te halen moet je vooraf bepalen wat het maximale is. Je zou de vraag kunnen stellen :”Wat moet er allemaal gebeurt zijn, zodat ik weet dat ik het maximale uit mijn leven heb gehaald?”
En daar ligt al een echt probleem want als je vooraf bepaald wat maximaal is zul je ook nooit meer dan je eigen bedachte maximaalheid krijgen. Immers je hebt een grens voor jezelf geformuleerd. Maar laten we eerlijk zijn de zin :”het maximale uit je leven halen”klinkt natuurlijk geweldig.
