Uit de put

Het is alweer een tijdje geleden dat we een blog hebben geschreven. Na de corona crisis was iedereen bij ons even content schrijven en camera moe. Klaarblijkelijk kun je van mega enthousiast naar uitgeblust in een seconde als een intensieve tijd voorbij is en het lijkt alsof alle stresslevels weer terug naar normaal moeten. Alsof je lichaam zich even terugtrekt en je “mind’ op blanco gaat.

Ik ben vast niet de enige geweest die er last van heeft gehad. Niet meer willen werken, continu “overreacting” en veelvuldig een uitgeblust gevoel. En toch zeg je elke keer weer tegen jezelf dat je toch door moet. Maar elke dat komt er weer zo’n moment dat je wilt stoppen en de met de dekens over je hoofd hoopt dat de dag snel voorbij is.

Ik heb 3 weken ongeveer moeten wennen aan het gevoel en de negatieve gedachten. Ik herkende mij er zelf helemaal niet in. Ik ben altijd vrolijk, in voor een geintje en altijd vol energie. En het leek erop dat die negatieve gedachten mij op een of andere manier aan het het opslokken waren. Alsof je er in verdwijnt en er niet meer uitkomt.

Ik denk dat het die realisatie moet zijn geweest. Die realisatie van opgaan in je gedachten en er niet meer uit kunnen. Het was die realisatie die ervoor zorgde dat ik uit de gedachten kon stappen en van een afstandje eens goed naar mij zelf kon kijken.

Vanaf die periode kon ik mijn gedachten weer onder mijn eigen controle krijgen. Immers ik geloof heilig dat je niet je gedachten bent maar daar prima uit kunt stappen om te relativeren en vooral te accepteren.

Een belangrijk uitgangspunt voor mij is dat mensen altijd de beste keuzes maken op het moment dat ze de keuze maken. Uit alle alternatieven die er waren, koos je gewoon het beste voor jou. Dat betekent ook dat waar je op dit moment bent de perfecte plek is. Het is de plek die het resultaat is van alle keuzes die je hebt gemaakt over je zelf en door omstandigheden in je leven. En dat was ik even vergeten.  Alle keuzes die ik heb gemaakt in mijn leven, hebben geleid tot het moment van mijn eigen realisatie dat ik gevangen zat in mijn eigen gedachten. En dat is wat het is. Om er uit te komen , moet je andere keuzes maken. Niet noodzakelijk betere keuzes maar andere keuzes.

“Ik ben nu waar ik hoor te zijn” en alleen je eigen koers veranderen, kan leiden tot verandering.  Andere gedachten, nieuwe keuzes, nieuwe ervaringen, nieuwe ideeën.

Dus alle maffe NLP technieken uit de kast gehaald. Reframing, angst technieken, zelfhypnose, auto-suggestie, journaling en jezelf andere vragen stellen om mijn eigen gedachte patronen aan te pakken en te veranderen.

Vanaf het moment dat ik aan de slag ben gegaan, begon ook het herstel. Vermoeidheid verdween, knie problemen werden een stuk minder, vechtlust kwam terug, creativiteit is er weer, de zucht naar avonturen en weer opnieuw emigreren na 2  1/2 jaar in Nederland “vast” te hebben gezetten.  Het kwam allemaal weer terug.

NLP toepassen op jezelf is niet altijd even makkelijk. Het is niet altijd even makkelijk om je eigen gedachten weer onder controle te brengen maar het heeft mij wederom bevestigd hoe krachtig NLP kan werken. Je moet wel aan de bak maar dat moet je volgens mij je hele leven. En dat is helemaal cool.