Het leed dat reflectieverslagen heet.

Toen ik zelf bezig was met mijn NLP Practitioner en ik de trainer hoorde vertellen dat reflectieverslagen moet inleveren dacht ik echt van wat een onzin. Eigenlijk zag ik ook het nut er niet zo van in. Maar ja, de brave hendrik die ik ben, heb ik toch wel mijn reflectieverslagen gemaakt.

Ik kan me nog goed herinneren de vragen die ik had; wat moet er dan in? En wat heb ik er aan, en wat kan ik er mee. Het voelde destijds voor mij als een moetje voor een ander. Het liefst maakte ik een verslag van de trainingen maar ik had wel door dat dit niet de bedoeling was. Een reflectieverslag dicht bij jezelf laten komen was voor mij ook niet echt nodig. Gewoon mededelen wat ik heb gedaan, ervaren en door.

Nu een tijdje later sta ik aan de vooravond van mijn NLP Trainers Training. Nu ik weer bewust bezig ben met mijn NLP Practitioner komt ook het woord “reflectieverslag” weer naar boven. Natuurlijk heb ik al mijn reflectie verslagen bewaard en ze maar eens boven tafel gehaald.

Ik ben altijd al een mismatcher en merk dat dit nu ik verder in de NLP stof zich alleen maar verder heb ontwikkeld. Dat ik al vanaf dag één een mismatcher was zie ik ook wel terug in mijn verslagen. Mijn reflectieverslagen waren dan ook reisverslagen met een voor mij veel zeggende foto van een voor mij belangrijke reis naar San Francisco.

Als ik ze zo terug lees en mijn eerste en laatste verslag naast elkaar leg zie ik dat ik veel verder veranderd ben dan ik eigenlijk toen kon verwachten (en zelf voor mogelijk hield). Ik zie mijn leerdoelen voorbij komen. De leerdoelen die ik benoemd heb, heb ik gewoon nog gehaald ook (of sta op het punt die te behalen)! De zaken die ik toen nog niet zo makkelijk vond kan ik nu dromen en merk dat ik anderen daar graag een handje mee help :relaxed:. De NLP vooronderstellingen die in het begin nog niet echt geland waren kan ik nu dromen en ik laat mijn omgeving en mijn cliënten maar wat graag deze wijsheden ervaren en zo veel meer.

Wat super gaaf om nu te zien waar ik nu sta, en waar ik toen stond!

“Verwarring is de beste leerstaat”

Voor mij brachten in eerste instantie de reflectieverslagen een boel verwarring met zich mee. Nu ik er een tijd later op terug kijk zie ik in dat het eigenlijk gewoon kleine cadeautjes aan mijzelf waren. Als ik nu de kans zou krijgen om de reflectieverslagen van mijn Practitioner opnieuw te maken wordt het een dagboek, een dagboek aan Paul. Waarin ik de avonturen die ik op mijn NLP reis ga vastleggen voor later.

Een reflectieverslag is een geniaal bewijs van hoe je veranderd bent, welke super toffe lessen je hebt mogen leren en hoe ver je al veranderd bent met excellent NLP toepassen in je leven.

Als ik er nu zo op terug krijg waren die reflectieverslagen toch helemaal zo gek nog niet. En het blijkt maar weer, die verwarring die het mij gaf, is weer de beste leerstaat gebleken.